ΘΕΣΗ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ-ΣΥΝΘΕΣΗ

Μία είδηση είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από την μία είναι προϊόν και από την άλλη εργαλείο. Εξαρτάται από τον τρόπο που την διαχειρίζεσαι.
Αν την διαχειριστείς ως προϊόν καταναλώνεται αδηφάγα σε στιγμιαίο χρόνο και εκφυλίζεται εκτονώνοντας την δυναμική της.
Αν την διαχειριστείς ως χειρουργικό εργαλείο-νυστέρι "καθαρίζεις" αποστήματα.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα "Διδυμοτείχου Ανάβασις" παίζει το ρόλο του "νυστεριού" για την αναβάθμιση της πόλης μας.

"ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ "

Οι συσπειρωμένες "κοόρτεις" των ενεργών πολιτών του Διδυμοτείχου ξεκινούν από το 2007 έναν δυναμικό υπερασπιστικό και διεκδικητικό αγώνα προς όλες τις κατευθύνσεις,για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων της πόλης μας. Ευελπιστούμε στην σιωπηρή υποστήριξη όλων των κατοίκων για την πολιτιστική αναβάθμιση και οικονομική ανέλιξη της περιοχής μας.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ


ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2007 11.30π.μ.

ΗΡΩΟΝ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ
.

Το Φιλοζωικό Σωματείο Διδυμοτείχου «ΚΥΝΟΣΟΦΙΟ» και το Παράρτημα Διδυμοτείχου της Οικολογικής Εταιρείας Έβρου με την χορηγία της Υπερνομαρχίας Ροδόπης-Έβρου, διοργανώνουν παιδική ποδηλατοδρομία με σκοπό την ευαισθητοποίηση των κατοίκων της πόλης για την επίλυση του σοβαρού προβλήματος των αδέσποτων.
Η αφετηρία της ποδηλατοδρομίας θα γίνει από το Ηρώο Διδυμοτείχου και θα καταλήξει στην κεντρική πλατεία.

«Δεν μπορείς να σώσεις κάθε αδέσποτο στον κόσμο, για το ένα όμως που σώζεις αυτό που κάνεις είναι ο κόσμος όλος».

ΖΗΤΟΥΜΕ
1)ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
2) ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΚΥΝΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ


ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
ΥΠΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 3170/29-7-2003 Ο ΔΗΜΟΣ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ


Το ΠΑΣΟΚ σαν παραμύθι...


Μια φορά κι ένα καιρό, ήτανε μια Ελλάδα χωρισμένη στα δύο: στη Δεξιά και την Αριστερή Γειτονιά. Από πολλά χρόνια, είχε πάρει τα πάνω της η Δεξιά γειτονιά κι έλυνε κι έδενε, ώσπου φάνηκε ένας άνθρωπος, Ανδρέας του Γεωργίου λεγότανε, κι άρχισε να μιλάει για «Ελλάδα στους Έλληνες» και Τρίτο Πόλο και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και τέτοια. Ο κοσμάκης της Αριστερής Γειτονιάς δε χρειαζότανε και πολλά για να τον πιστέψει, πήρε και μερικούς από τη Δεξιά Γειτονιά και με τα πολλά τον έκανε Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη.

Στην αρχή όλα ήταν καλά. Μοίρασε λεφτά που τα είχε πολύ ανάγκη ο κοσμάκης, αναγνώρισε στην πράξη πως και η Αριστερή Γειτονιά είχε πολεμήσει και ο κοσμάκης τον λάτρεψε. Αλλά κάτω από αυτό, ο Ανδρέας του Γεωργίου άρχισε να μαθαίνει πως άλλο τα λόγια και άλλο η πράξη, άλλο η αριστερή ρητορική και άλλο η ΕΟΚ που άρχισε να μοιράζει λεφτά, μπας και κάποτε μπούμε κι εμείς στο ίδιο συνδικάτο… Και μετά κάτι άλλαξε. Άρχισε να μην ενδιαφέρεται, άρχισε απλώς να προεδρεύει, άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τα άφθονα, τα ηδονικά, τα γυναικεία μυρωδικά. Και ήταν σαν να έδωσε το σύνθημα και όρμησαν οι παρατρεχάμενοι στο ψαχνό, εξαργυρώνοντας τις αμφίβολες αντιστασιακές δάφνες τους.

Και ο κοσμάκης άρχισε να ταλαντεύεται και να αμφιβάλλει, αλλά ο Ανδρέας του Γεωργίου ο τρισμέγιστος έβγαλε το λαγό από το καπέλο, συγγνώμη, το Σαρτζετάκη από τη σύνταξη εννοούσα, και συνέχισε να στρογγυλοκάθεται στο θρόνο του Χαλίφη. Και κάπου εκεί χάθηκε η ιδεολογική μπάλα, γιατί πια τι Τρίτοι Δρόμοι και κουραφέξαλα, ο Ανδρέας απόδειξε ότι ήταν Ο Ηγέτης και ότι το κόμμα δεν είχε ανάγκη από ιδεολογίες και διαδικασίες και τέτοια παρωχημένα, ένα Ηγέτη ήθελε μονάχα και αυτόν τον είχε.
Και μετά μαζεύτηκε κι άλλη θολούρα κι άλλη αλαζονεία κι άλλη ρεμούλα, ήρθε κι η Μιμή ήρθε και το ειδικό δικαστήριο (όχι με αρχικά κεφαλαία, με μικρά, με όσο πιo μικρά γράμματα γίνεται), ήρθε και στρογγυλοκάθισε κι ο Δρακουμέλ. Που τρία και μισό χρόνια στο θρόνο του Χαλίφη, δεν άφησε λάθος ακάμωτο. Πήρε την αλαζονεία και το χρηματισμό και πρόσθεσε την κατινιά και την καμαρίλα. Και νόμισε ο κοσμάκης πως είχε ξαναγυρίσει η παλιά δεξιά, χωρίς να έχει μυριστεί (ακόμα) ότι ο Δρακουμέλ ήτανε η πρώτη προσπάθεια να αλλάξει φάτσα η Δεξιά Γειτονιά με παλιά πρόσωπα. Ακόμα και το ξήλωμα του με λάθος τρόπο ήταν σας λέω! Γιατί άμα μπλέκεται η εξωτερική πολιτική με την εσωτερική κατανάλωση, σκατά γίνονται όλα.

Και μετά ξαναγύρισε ο Ανδρέας του Γεωργίου στο θρόνο, αλλά πια ήτανε με το ένα πόδι στον τάφο: η ηρωική εποχή του Ωνάσειου ανέτειλε, μαζί με το άστρο του Αριστοκράτη Λογιστή. Και ο κοσμάκης που είχε βαρεθεί τα καπέλα και τους λαγούς και ήθελε λίγη τάξη τον δέχτηκε με ανοιχτή αγκαλιά, ελπίζοντας σε ολίγη σοβαρότητα. Αλλά, πως λέγαμε παλιά ολίγη από κοκκινιστό και μας έφερναν σκέτη σάλτσα; Ε, κάπως έτσι ήταν και αυτός. Σοβαρότης μέχρις δυσκοιλιότητας και από ουσία τίποτα. Το μεγάλο φαγοπότι κρατούσε καλά και πλάταινε κιόλας. Τότε ονοματίστηκε και το νέο (λέμε τώρα…) ιδεολογικό περιτύλιγμα, «εκσυγχρονισμό» το είπανε. Εκσυγχρόνιζε, εκσυγχρόνιζε και τρώγε ,τρώγε, πλησιάσανε τα επόμενα αλλαξοθέσια (εκλογές) για το θρόνο του Χαλίφη και ο Αριστοκράτης Λογιστής στριμώχτηκε.
Οι εκλογές θα χανόντουσαν, οι Δεξιοί είχανε μάθει το μάθημα και βγάλανε αρχηγό με ονοματεπώνυμο, βγάλανε τον Κωνσταντίνο Ανεψιό που θα κέρδιζε τις εκλογές με περίπατο, έτσι λέγανε τα γκάλοπ. Το δαχτυλίδι του «κόμματος που δεν κληρονομείται» το είχε δώσει μεν στον Γεώργιο του Ανδρέα τον Κληρονόμο, αλλά γύρω -γύρω καραδοκούσαν θηρία να τον φάνε, παλιές καραβάνες στο φάγωμα με πρώτο τον Υποχθόνιο Αδηφάγο.
Και κάτι επιχειρηματικές σειρήνες του λέγανε να κάνει κόλπα για να τον γλυτώσει από τα δόντια τους, γιατί πολύ το αγαπάγανε το παιδί. Και αυτός τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος τον έχρισε διάδοχο με συνοπτικές, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες. Ίσα που πρόλαβε να χάσει τις εκλογές ο Γεώργιος του Ανδρέα, εκλογές που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν περίμενε να κερδίσει.

Κι έτσι, λίγο μετά την Ολυμπιάδα, βρέθηκε Χαλίφης ο Κωνσταντίνος Ανεψιός, ο Γεώργιος του Ανδρέα αντιπολιτευόμενος και ο κοσμάκης με το στόμα ανοιχτό, να παρακολουθεί τον Γεώργιο να κάνει Ολιστική αντιπολίτευση. Που σημαίνει «Εγώ θα τα έκανα Όλα καλά. Εσύ τα κάνεις Όλα λάθος». Και πέρασε ο καιρός, ο κοσμάκης είχε πια χορτάσει καλοπέραση αλλά ήθελε κι άλλη, έβλεπε να πλησιάζουνε στριμώγματα αλλά δεν τα πίστευε, και πάντα έλπιζε σε μια καλή αρπαχτή. Κι έτσι, μπορεί η Δεξιά Γειτονιά να συνήθισε τη νέα της φάτσα, αλλά συνεχιζόντουσαν οι ρεμούλες από όποιους μπορούσαν, στριμώχτηκε και ο Κωνσταντίνος Ανεψιός και είπε να προκηρύξει αλλαξοθέσια(εκλογές) νωρίτερα. Και ω του θαύματος, ξαναβγήκε. Και όχι μόνο αυτό, το κόμμα του Γεωργίου του Ανδρέα είχε χάσει και δύο ποντάκια φόρο τιμής στην Ολιστική αντιπολίτευση...

Και όρμησε ο Υποχθόνιος Αδηφάγος βοηθούμενος από τις επιχειρηματικές σειρήνες να κληρονομήσει το «κόμμα που δεν κληρονομείται». Και κάπου εκεί άρχισε ο κοσμάκης να καταλαβαίνει πως με τον τρόπο που είχε βγει αρχηγός ο Γεώργιος του Ανδρέα είχαν βάλει ταφόπλακα σε κάθε ίχνος ιδεολογίας, όχι πως από ιδεολογία έσκιζε πια το μαγαζί... Και τελικά στη μέση πετάχτηκε και τρίτος υποψήφιος, ο Κώστας Κομματικός. Αυτός λένε πως μπήκε να μαζέψει τα ψίχουλα γιατί που ξέρεις καμιά φορά. Και όλοι μαζί μιλάγανε για «νέα ταυτότητα» και «επανίδρυση» και τέτοια ωραία και πιτσιλωτά.

Κάπου εκεί άρχισε ο κοσμάκης να αναρωτιέται «για βαστάτε ρε, θέλουμε μόνο να ξαναβάλουμε δικό μας Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη ή θέλουμε ο Χαλίφης να κάνει κάτι και για εμάς;».
Με άλλο λόγια, θέλουμε μόνο ηγέτη μπας και ξαναπιάσουμε την κουτάλα ή θέλουμε τον ηγέτη να έχει και κανένα καταστατικό μπας και προσπαθήσει να κάνει κάτι επί της ουσίας;
Θέλουμε ηγέτη που να μας λέει τι να κάνουμε ή θέλουμε ηγέτη που να του θυμίζουμε ότι τα κιτάπια άλλα λένε, άμα δούμε και ξεσέρνει;
Θέλουμε το γήπεδο λασπωμένο να μπαίνουνε γκολ στην τύχη ή θέλουμε γήπεδο να μην πιάνει λάσπη με τίποτα, να βλέπουμε μπάλα της προκοπής; Κι άμα θέλουμε απ’ τα καλά κι όχι απ’ τα σκάρτα, πως διάολο γίνονται αυτά; Και με ποιους γίνονται; Και από ποιους γίνονται;

Ε, άμα περιμένετε από εμένα τη λύση δεν κάνετε για πολίτες, οπαδοί είσαστε. Τι περιμένετε λοιπόν; Χειροκροτάτε.

Καλή σας νύχτα

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης

Ανδρέας του Γεωργίου (Ανδρέας Παπανδρέου)
Δρακουμέλ(Κων/νος Μητσοτάκης)
Αριστοκράτης Λογιστής (Κων/νος Σημίτης)
Κωνσταντίνος Ανεψιός (Κώστας Καραμανλής)
Γεώργιος του Ανδρέα (Γιώργος Παπανδρέου)
Κώστας Κομματικός(Κώστας Σκανδαλίδης)
Υποχθόνιος Αδηφάγος (Ευάγγελος Βενιζέλος)

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

BLOGGER ACTION DAY

Αφιέρωμα στην παγκόσμια κινητοποίηση των bloggers για την προστασία του περιβάλλοντος.

Διαβάστε από το αρχείο κειμένων το κείμενο με τον τίτλο:
"Το αυγό του φιδιού και η περιβαλλοντική απειλή για τον Νομό Έβρου".


Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ




ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ.

Με αφορμή τους 9 μήνες από την ανάληψη της νέας Δημαρχιακής Αρχής του Διδυμοτείχου, προβάλλει επιτακτική ανάγκη, αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών και τιμή προς την τοπική δημοκρατία να επαναλειτουργήσει το Δημοτικό Ραδιόφωνο με πολύπλευρο και ανεξάρτητο ενημερωτικό πρόγραμμα και να καθιερωθεί επιτέλους, η απευθείας ζωντανή αναμετάδοση όλων των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Διδ/χου.
Πρέπει ο απλός πολίτης να γνωρίζει καθημερινά τα τεκταινόμενα, τα γεγονότα, τα έργα και τις τυχόν δράσεις των αρμοδίων για την πρόοδο της πόλης, αλλά και τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, τις θέσεις και απόψεις των πολιτών και συμβούλων όλων των παρατάξεων και την οποιαδήποτε θετική ή αρνητική δραστηριότητα αυτών που εξέλεξε ο λαός.
Οι πολίτες του Διδ/χου ερωτούν:
1) Πότε θα ξεκινήσει η καθημερινή ραδιοφωνική ενημέρωση των πολιτών του Διδυμοτείχου και η επανίδρυση του Ρ/Σ σε υγιείς βάσεις εξοφλώντας τις οικονομικές του υποχρεώσεις προς άπαντες και ιδίως προς τους εργαζομένους;
2)Πότε επιτέλους θα αποκτήσουν οι πολίτες του Διδ/χου την δυνατότητα να ακούνε τα επιχειρήματα, τις προτάσεις και τις ιδέες αυτών που επέλεξαν αλλά και ανεξαιρέτως όλων των πολιτών και των επαγγελματικών τάξεων μέσω του μοναδικού τοπικού μέσω ενημέρωσης που διαθέτει η πόλη;
3) Πότε θα πάψει να κυριαρχεί η λογική της αυταρχικής νοοτροπίας, της «μονοφωνίας της δικής μας παρέας» και της αντίληψης «καθένας που ασκεί κριτική στα έργα μας είναι αυτόματα εχθρός μας»;
4) Πότε θα ξεκινήσει η αναμετάδοση των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Διδ/χου;
5)Μήπως φοβούνται κάποιοι την «γύμνια» των ιδεών και των έργων τους, και για αυτό αποφεύγουν συστηματικά την δημοσιοποίηση των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου;
6)Μήπως τρέμουν οι «πομφόλυγες» του Διδυμοτείχου πως θα εξανεμιστούν όταν θα αρχίσουν να ομιλούν ζωντανά στο ραδιόφωνο, εκφράζοντας την κενότητα των λόγων και των δράσεων τους;
7) Θα εξακολουθήσει το Διδυμότειχο με ευθύνη των σημερινών και την ανοχή των πρώην τοπικών κυβερνώντων, να είναι ουραγός στον Έβρο και στην Θράκη, στην δυνατότητα λειτουργίας της τοπικής δημοκρατίας, με την εξασφάλιση ενός τουλάχιστον μέσου μαζικής ενημέρωσης;
8)Τα όποια προβλήματα κακοδιοίκησης του Ρ/Σ από την μεριά των ανίκανων να τα επιλύσουν και να επαναλειτουργήσουν το Δημοτικό Ραδιόφωνο, μήπως αντανακλούν την κρυφή προσδοκία ορισμένων να τερματίσουν οριστικά την λειτουργία του ραδιοφώνου για να φιμώσουν κάθε φωνή κριτικής απέναντι στις ανεπάρκειες της σημερινής διαχείρισης της τοπικής εξουσίας;

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ 11η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2007

ΤΟ ΠΑΣΟΚ
ΚΑΙ ΤΟ «ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ»

Το μαρτύριο της σταγόνας υπομένουν από τις 16 Σεπτεμβρίου 2007 οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, μετά από την ακολουθία των γνωστών γεγονότων και τον καταιγισμό των δηλώσεων Παπανδρέου και Βενιζέλου, που ενέσκηψαν μετά από την ήττα στις βουλευτικές εκλογές.
Το πληγωμένο σώμα του ΠΑΣΟΚ αντί να αρκεστεί σαν μια ενότητα να συνέλθει πρώτα από τα τραύματα του, δεύτερο να «γλείψει» τις πληγές του, και στην συνέχεια να αναζητήσει τα αίτια της αποτυχίας του, για να σχεδιάσει ορθά και νηφάλια την επανάκαμψή του στο πολιτικό στερέωμα, σύρθηκε εντέχνως με την μορφή του «μαρτυρίου της σταγόνας», σε έναν βιαστικό και συνοπτικό προγραμματισμένο «γαϊτανάκι» ανακρίσεων, προγραφών και καταλογισμού ευθυνών επί παντός επιστητού αλλά πρωτίστως και κυρίως επί του Γιώργου Παπανδρέου, στοχεύοντας στο «δένδρο» και παραβλέποντας το «δάσος».
Οι συνοπτικές διαδικασίες που εκπορεύτηκαν και εκτελέστηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, στόχευαν στην άμεση καρατόμηση του Γιώργου Παπανδρέου με την ποδοσφαιρική λογική των ΜΜΕ, ότι ο προπονητής που χάνει η ομάδα του δύο φορές αποσύρεται για να λάβει την θέση του ο επόμενος και ούτω καθεξής, μέχρις ότου η τηλεοπτική ρουλέτα επιλέξει το κομματικό εκείνο πρόσωπο που θα μπορέσει να κερδίσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αρκεί το πρόσωπο αυτό να «γράφει» στο γυαλί επικοινωνιακά με όρους μόνο τηλεοπτικούς, παραβλέποντας αν αυτό το πρόσωπο έχει σαφές πολιτικό στίγμα και προπαντός ιδεολογικό κεντροαριστερό υπόβαθρο.
Αλήθεια πόσοι από τους βουλευτές και στελέχη που τώρα πλέουν μένεα κατά του προέδρου, διανοήθηκαν ποτέ να αποσυρθούν όταν απέτυχαν κάποιες φορές, να εκλεγούν σε εκλογές και σε συγκεκριμένες αποστολές. Αντίθετα όλοι μετά από κάθε αποτυχία ευχαριστούσαν τους πολίτες που τους εμπιστεύτηκαν και δήλωναν παρόντες συνεχίζοντας την καριέρα τους.
Η εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα λαθών του αρχηγού (όπως έντεχνα καλλιεργείται) αλλά συνισταμένη τεσσάρων παραγόντων:
1)Αστοχίας έμψυχου υλικού δηλ
. έλλειψης συνεργατών και προσώπων που να αφουγκράζονται και να εκφράζουν άμεσα τις συλλογικές κοινωνικές ανάγκες και τις απαιτήσεις πολιτών και φορέων σε όλη την Ελλάδα και ιδίως στην περιφέρεια.
2)Απουσία ύπαρξης και προβολής προγραμματικού αντιπολιτευτικού λόγου, που να στοχεύει στο λογικό των πολιτών για να έχει διάρκεια και να τους συνοδεύει μέχρι τέλους και στην κάλπη ,και όχι μόνο καταγγελτικού αντιπολιτευτικού λόγου που δρά στο θυμικό των ψηφοφόρων πρόσκαιρα, με αποτέλεσμα να σβήνει με τις μέρες και να εκφυλίζεται την κρίσιμη ώρα της κάλπης
3) Έλλειψη ύπαρξης, οργάνωσης και δραστηριοποίησης περιφερειακών και τοπικών μηχανισμών διάχυσης και μεταφοράς των λόγων και δράσεων του πολιτικού φορέα του ΠΑΣΟΚ στην βάση και τους πολίτες, αποφεύγοντας έτσι την ενδιάμεση χρήση των μέσων ενημέρωσης που φιλτράρουν και παραμορφώνουν την πραγματικότητα ιδίως στην επαρχία, όπου ελλείπουν άλλες πολυφωνικές και ανεξάρτητες μορφές συλλογικής πληροφόρησης και βασιλεύει η κατευθυνόμενη μονομερή μορφή τηλεοπτικής πληροφόρησης
4) Αδυναμία προβολής ότι, το πρόσωπο του αρχηγού πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτει πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα με σαφές κατανοητό και εκφραστικό «ονοματεπώνυμο» το οποίο να συμπυκνώνει τις πραγματικές απαιτήσεις και να αναπτερώνει τις ελπίδες και τα οράματα των ψηφοφόρων.
Ο Ανδρέας θριάμβευσε με το σύνθημα της «αλλαγής» ο Σημίτης νίκησε με το σύνθημα του «εκσυγχρονισμού». Ο Γιώργος δεν πρόταξε κανένα σαφές σύνθημα που να διεισδύει στα ευρέα λαϊκά στρώματα να τα εμπνέει και να τα συνεγείρει.

Το ερώτημα από εδώ και πέρα είναι τι μέλλει γενέσθαι;
Η ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ και η μελλοντική νίκη δεν είναι θέμα μόνο αρχηγού, όπως δυστυχώς προβάλλεται κατά κόρον τελευταία .
Αντίθετα πρέπει να παρουσιασθεί προς την ελληνική κοινωνία, η οποία θα επιλέξει εκείνο το ΠΑΣΟΚ που θα διαθέτει τα εξής δομικά χαρακτηριστικά:
α)σαφές άδολο κεντροαριστερό ίχνος
β) σχεδιασμό προγραμματισμένου κοινωνικού έργου
γ) μηχανισμό άμεσης παρουσίασης των μελλοντικών έργων και δράσεων σε κάθε γωνιά της χώρας και σε κάθε πολίτη
δ)αρχηγό που να μπορεί να συνδιαλέγεται με το «οικοδόμημα», δηλ. με τα οικονομικά συμφέροντα επί ίσοις όροις, χωρίς να εξαρτάται από αυτά, και να έχει διεθνή αναγνωρισιμότητα σαν μελλοντικός πρωθυπουργός
.
Εν κατακλείδι:
Οι πολίτες του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοεμβρίου 2007 καλούνται να επιλέξουν, εκείνον τον ηγέτη, που θα πλαισιώνεται από εκείνα τα άφθαρτα στελέχη, που θα έχουν εκείνο το σαφές πολιτικοϊδεολογικό στίγμα αναφοράς, που θα επιβεβαιώνει εκείνο το αξίωμα που ευρίσκεται βαθιά ριζωμένο στο κύτταρο των νυν και πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που νιώθουν ότι:
«Tο ΠΑΣΟΚ είναι η μόνη δυνατότητα της Αριστεράς να κυβερνήσει την χώρα».