ΘΕΣΗ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ-ΣΥΝΘΕΣΗ

Μία είδηση είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από την μία είναι προϊόν και από την άλλη εργαλείο. Εξαρτάται από τον τρόπο που την διαχειρίζεσαι.
Αν την διαχειριστείς ως προϊόν καταναλώνεται αδηφάγα σε στιγμιαίο χρόνο και εκφυλίζεται εκτονώνοντας την δυναμική της.
Αν την διαχειριστείς ως χειρουργικό εργαλείο-νυστέρι "καθαρίζεις" αποστήματα.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα "Διδυμοτείχου Ανάβασις" παίζει το ρόλο του "νυστεριού" για την αναβάθμιση της πόλης μας.

"ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ "

Οι συσπειρωμένες "κοόρτεις" των ενεργών πολιτών του Διδυμοτείχου ξεκινούν από το 2007 έναν δυναμικό υπερασπιστικό και διεκδικητικό αγώνα προς όλες τις κατευθύνσεις,για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων της πόλης μας. Ευελπιστούμε στην σιωπηρή υποστήριξη όλων των κατοίκων για την πολιτιστική αναβάθμιση και οικονομική ανέλιξη της περιοχής μας.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2010 ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΔΗΜΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

Αγαπητοί συμπολίτες
Η πρόταση του συνδυασμού μας είναι ένας υπερκομματικός συνδυασμός έκτακτης ανάγκης, σαν μία τοπική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ένας συνδυασμός βγαλμένος από τα σπλάγχνα της κοινωνίας, με επιστράτευση προσωπικοτήτων με κύρος και επιρροή στην τοπική μας κοινωνία.
Τέτοιες προσωπικότητες υπάρχουν και σκοπός μας είναι να γίνουν διαθέσιμες και να συστρατευθούν σε ένα μέτωπο δυνάμεων για την αλλαγή και την ανανέωση στο νέο Δήμο Διδυμοτείχου-Μεταξάδων.
«Τους βλέπουμε μεγάλους γιατί είμαστε σκυφτοί. Σηκώσαμε κεφάλι, θα σκύψουνε αυτοί.»
Ακόμα και όταν ο λαός μας ψηφίζει τους ίδιους ανακυκλούμενους τοπικούς επαγγελματίες πολιτικούς, το κάνει με βαριά καρδιά γιατί στην απελπισία του και μπροστά στο φάσμα της κρίσης και της ανεργίας που μεγαλώνει, πιστεύει πως δεν έχει άλλη σανίδα ατομικής σωτηρίας παρά την προσφυγή του στην γνωστή οδό του ρουσφετιού.
Αυτή όμως η οδός αγαπητοί συμπολίτες είναι σήμερα μία απατηλή διέξοδος σωτηρίας που καταντά εφιάλτης για την πόλη διότι υποθηκεύει το μέλλον της.
Ο αγώνας του συνδυασμού μας, θα γίνει μέσα από τον χώρο της δουλειάς του καθένα μας. Δεν χρειάζεται να αφήσετε τις επαγγελματικές σας ασχολίες και τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις. Ξεκινήστε από την παραδοχή ότι υποστηρίζουμε τον νέο συνδυασμό και επικοινωνήστε το με τους άλλους.
Μέχρι τώρα όλοι μας στο Διδ/χο ερμηνεύουμε την κατάντια της πόλης μας με διάφορους τρόπους. Το ζήτημα όμως είναι επιτέλους να την αλλάξουμε με κάθε τρόπο.
Η οδυνηρή πραγματικότητα της πόλης μας που βιώνουμε καθημερινά δεν ξορκίζεται ούτε με ευχολόγια ούτε με συντήρηση και αναπαραγωγή των ίδιων μηχανισμών που οδήγησαν σε αυτήν. Το μοντέλο του πελατειακού συστήματος , της αρπαχτής, της διαπλοκής της τοπικής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας έχει εκμετρήσει τον βίο της.
Κι όσοι από εμάς αναλάβουν την πρωτοβουλία και το κόστος της αλλαγής αυτού του συστήματος που πνίγει την πόλη μας και τα χωριά μας, με την προϋπόθεση ότι θα φέρουμε και αποτέλεσμα θα διαμορφώσουμε και τις εξελίξεις στα επόμενα χρόνια.
Στόχος του συνδυασμού μας είναι να μπούμε στον δεύτερο γύρο.
Καλούμε τους πολίτες στις επόμενες εκλογές του Νοεμβρίου του 2010, να ψηφίσουν δημοκρατία. Και μόνο η εναλλαγή των παρατάξεων και των συνδυασμών στην εξουσία είναι στοιχείο υγείας για την δημοκρατία στην πόλη μας.
Όχι πια σε ισόβιους δημάρχους και αντιδημάρχους.
Πολλοί επαγγελματίες της πόλης μας εκφράζουν την απροθυμία τους να ασχοληθούν με τα τοπικά από φόβο μην πληγεί οικονομικά η επιχείρησή τους.
Μέγα λάθος , μέγα σφάλμα.
Κάποιοι θρασύδειλοι γνωστοί-άγνωστοι της σημερινής δημοτικής εξουσίας έχουν βάλει διόδια στην πολιτική κριτική μας. και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν.
Φτάνει πια. Πολεμήστε τους.

Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε στο καβούκι μας και στον ωχαδερφισμό μας.
Δουλεύουμε 60 ώρες την εβδομάδα για να κερδίσουμε πολλά λεφτά για να αγοράσουμε μεγάλο σπίτι και μεγάλο αμάξι νομίζοντας ότι θα γίνουμε ευτυχισμένοι.
Μέγα λάθος-μέγα σφάλμα.
Η ευτυχία σχετίζεται με την ευημερία και την πρόοδο στην πόλη μας που σχετίζεται άμεσα με την δημοτική εξουσία και προϋποθέτει την εμπιστοσύνη των πολιτών μας προς αυτήν.

Η Τ.Α. πρέπει να αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ δημοτών και της κεντρικής εξουσίας και να αγωνίζεται για τα συμφέροντα των δημοτών. Ο Δήμος έχει στραμμένο το βλέμμα στο γενικό και μέσα από την υπεράσπιση του γενικού υπερασπίζεται ταυτόχρονα και το ατομικό συμφέρον του κάθε δημότη.
Με το να πεί κάποιος πως προωθεί τα γενικά συμφέροντα δεν σημαίνει πως λέει και πολλά πράγματα. Το θέμα είναι πως αυτό μεταφράζεται σε συγκεκριμένα έργα. Είδατε καθόλου έργα τα τελευταία 8 χρόνια παρά μόνο βερμπαλισμούς και μεγαλοστομίες. Δεν υπάρχουν λεφτά η μόνη δικαιολογία. Λεφτά μόνο για πανηγύρια, γλέντια χωρίς ουσία, κιτς εκδηλώσεις, τραπεζώματα, κ.ο.κ.
Αντί ο δήμος Διδ/χου να είναι μηχανισμός συγκρότησης της βούλησής μας είναι μαγαζί εξυπηρέτησης των κολλητών τους σε βάρος του συμφέροντος της πλειοψηφίας των πολιτών.
Τα τελευταία 8 χρόνια παρακολουθούμε μία δημοτική αρχή που στα λόγια της κυριαρχεί ο μαξιμαλισμός οι κοινοτοπίες οι λεκτικοί ακροβατισμοί ενώ στο πεδίο της πραγματικότητας κυριαρχεί η μηδενική παραγωγή έργων ή ένα υποκατάστατο μελλοντικών έργων που θα γίνουν την επόμενη 4ετία..
Οι πολίτες δεν αντιμετωπίζονται ως σκεπτόμενα άτομα με προβλήματα που απαιτούν επείγουσες λύσεις αλλά ως ψηφοφόροι που μπορεί να χειραγωγηθούν και ως ανώριμα νήπια που πρέπει να μάθουν από τους πάτρωνες τους ποιο είναι το καλό τους, ένα καλό αφηρημένο και διαρκώς υπό αναστολή αφού παραπέμπεται στις μελλοντικές καλένδες.
«Εδώ το Διδυμότειχο οι Μεταξάδες και τα χωριά μας καίγονται αλλά κάποιοι προσπαθούν να ζεσταθούν από την φωτιά».
Το ζητούμενο πια ,δεν είναι να διαπιστώνουμε την κατάντια της πόλης μας. Το ζητούμενο είναι να την αλλάξουμε.
Η σημερινή δημοτική αρχή δεν είναι η λύση στα προβλήματα της πόλης αλλά η ίδια είναι δυστυχώς το πρόβλημα της πόλης μας.


Δεν εξαγοράζουμε προεκλογικά,
δεν λεηλατούμε μετεκλογικά,
παράγουμε έργο για τον Δήμο.

Σιναπίδης Στέφανος
Καρδιολόγος
Υποψήφιος για τον διευρυμένο Δήμο Διδυμοτείχου
«Για το Διδυμότειχο των αξιών»

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2010 ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ.

Προσβλέποντας στις επικείμενες εκλογές του Νοεμβρίου 2010 ξεκινούμε με μία ανάλυση για την διάρθρωση της πόλη μας ως κοινωνίας , πως δηλ. πορεύεται το Διδυμότειχο ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια.
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι έμφυτες ικανότητες των συμπολιτών μας για την ανάπτυξη της πόλης και των χωριών μας, είναι εντυπωσιακές όπως αποδεικνύουν τα επιτεύγματα τους ως εσωτερικοί μετανάστες σε άλλες πόλεις και κράτη του εξωτερικού, αλλά δυστυχώς οι έμφυτες αυτές ικανότητες σπαταλούνται και δεν μπορούν να αναπτυχθούν στο Διδυμότειχο , γιατί τους εκδιώκουν κάποιοι οπισθοδρομικοί διαχειριστικοί δημοτικοί μηχανισμοί.
Πολλοί από τους συμπολίτες μας που μένουν στην πόλη μας επιλέγουν ,να ασχοληθούν με επιχειρήσεις βραχυπρόθεσμης πνοής που αποδίδουν μόνο το μεροκάματο, και επιβιώνουν μερικές από αυτές σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, εξαρτώμενοι από τα χαριστικά δημοτικά κονδύλια και την προστασία των δημοτικών αιρετών.
Έτσι ο επαγγελματίας του Διδυμοτείχου καταλήγει να είναι ανήμπορος να συγκεντρώσει κεφάλαια, ασυνήθιστος σε επιστημονικές μεθόδους παραγωγής και διάθεσης προϊόντων χωρίς μακροπρόθεσμη προοπτική, απρόθυμος και ανέτοιμος στις νέες προκλήσεις της αγοράς όμηρος δημοτικών μηχανισμών και έρμαιο στις ορέξεις και τα καπρίτσια της εκάστοτε τοπικής δημοτικής αρχής.
Ένα βασικό αξίωμα της κοινωνιολογίας όμως, που απεικονίζει πλήρως την υπάρχουσα κατάσταση στο Διδυμότειχο λέει την παρακάτω αλήθεια.
Όταν πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές που εκπορεύονται από φθαρμένα τοπικά πολιτικά πρόσωπα μετατρέπονται σε βρόχο-θηλειά της τοπικής κοινωνίας και της πόλης μας, και απειλούν να την στραγγαλίσουν, τότε το συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης της πόλης επαναστατεί και κινητοποιεί τις νέες υγιείς δυνάμεις ανατροπής, οδηγώντας την τοπική κοινωνία σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις και αλλαγή σκηνικού και προσώπων.
Σε αυτό το στάδιο ζύμωσης ευρισκόμαστε σήμερα ως κοινωνία του Διδυμότειχου αυτήν την δεδομένη στιγμή.
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν, στο Διδυμότειχο σε τελική ανάλυση είναι το εξής: Το οποιοδήποτε θετικό έργο που καλώς σκέφτεται και προσπαθεί να κάνει ο κάθε δήμαρχος ή οι αντιδήμαρχοι υπονομεύεται από έναν ιδιότυπο εσωτερικό εχθρό.
Ο ιδιότυπος αυτός εσωτερικός εχθρός είναι το σύστημα της διαρκούς αναπαραγωγής της εξυπηρέτησης των πελατειακών συμπεριφορών των πολιτών μας , που προκαλεί όμως παραλυσία και παρεκτροπές στην πόλη.
Ορισμένα μάλιστα πελατειακά κυκλώματα που εκπορεύονται από αντιδημάρχους αλλά και από απλούς δημοτικούς συμβούλους ακόμα ή από διαχειριστές δημοτικών επιχειρήσεων, είναι πλέον τόσο αυτονομημένα που δρουν χωρίς να χρειάζονται το πράσινο φως άνωθεν, ακόμα δε δρουν και εν αγνοία του ιδίου του δημάρχου.
Το πελατειακό σύστημα βέβαια δεν είναι κάτι καινούριο. Προϋπήρχε και θα υπάρχει εσαεί, αλλά σήμερα στο Διδυμότειχο το τίμημα που πληρώνουμε ως πόλη από την διαιώνιση της λειτουργίας του είναι πλέον δυσβάσταχτο.
Χρειάζεται άμεσα απελευθέρωση από τα δεσμά του συγκεκριμένου πελατειακού συστήματος τώρα, χωρίς όρους.
Γιατί η γκρίνια και η διαμαρτυρία μόνο δυστυχώς δεν δημιουργούν τοπικά απελευθερωτικά κινήματα.

Σήμερα στην πόλη του Διδυμοτείχου δυστυχώς, υπάρχει ένα κενό εκπροσώπησης στα δημοτικά πράγματα, που δεν εμφανίζεται οργανωμένα ούτε έχει ένα ηγετικό πυρήνα που να μπορεί να μετατρέψει την υποβόσκουσα κοινωνική δυσαρέσκεια σε υποκείμενο εξουσίας.
Η πολιτική στο Διδυμότειχο έχει πάψει να είναι υπόθεση πολιτών, είναι υπόθεση κοπαδιών και κατακερματισμένου πλήθους.
Κάποιος ευφυής συμπολίτης μας μου εκμυστηρεύτηκε, μετά από χρόνια σκέψης και ανάλυσης , όπως μου είπε, για τις εκλογές του Διδυμοτείχου το εξής συμπέρασμα, που μου πρότεινε να σας το αναφέρω.
« Ο μέσος ψηφοφόρος του Διδυμοτείχου κατά την εκάστοτε εκλογική αναμέτρηση κυριολεκτικά πουλάει εν ψυχρώ, τον ζωτικό του χώρο και αντί να αγοράσει επιδόσεις, υπεραξίες και ποιότητα ζωής αγοράζει υποβαθμισμένες υπηρεσίες και επιλέγει αιρετούς που το μόνο που καταφέρνουν είναι να «αφοδεύουν» στον ζωτικό του χώρο».
Έτσι πολλοί αιρετοί έχουν ενστερνιστεί τον ηθικό κώδικα «άρπαξε να φας και κλέψε να΄’χεις».
Είθισται πολλοί Διδυμοτειχίτες και ιδιαίτερα οι ευάλωτοι οικονομικά, (μουσουλμάνοι και μη) έμπροσθεν της κάλπης να σκέφτονται λιγότερο ορθολογικά και περισσότερο υπολογιστικά, προσφέροντας αντιπαροχή τα οράματά τους για μια χούφτα ισοδυνάμων του Ευρώ, υιοθετώντας παρηκμασμένες συμπεριφορές και αρνητικά στερεότυπα.
Υποκλίνονται έτσι στο μοντέλο της αποθέωσης του «άρπα κόλλα» και της αρπαχτής, του ωχαδερφισμού, του νεοπλουτισμού και της αυθαιρεσίας. Το μοντέλο αυτό όμως θρέφει τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους και το παραδοσιακό πελατειακό σύστημα της πόλης σε βάρος όμως της προόδου της.
Οι ίδιοι οι δημότες μας, οι απλοί άνθρωποι με την ανυπέρβλητη σοφία τους, χαρακτηριστικά ομολογούν πως «την Κυριακή των εκλογών τους ψηφίζουμε και την Δευτέρα μετά τις εκλογές μετανιωμένοι θέλουμε να μας κοπούν το χέρια».
Ενώ συμβαίνουν αυτά εμείς οι ενεργοί, σκεπτόμενοι πολίτες αντί να διαβουλευόμαστε για το μέλλον της πόλης συγκρουόμαστε για το παρελθόν. Βουλιάζουμε στην πολιτική αφασία και επιβεβαιώνουμε τον πολιτικό επαρχιωτισμό μας, υποτασσόμενοι σε κλειστές ομάδες συμφερόντων και σε παλαιοκομματικές χωματερές. Βολοδέρνουμε σαν το εκκρεμές μεταξύ πολιτικών δεινοσαύρων και δημοτικών μαμούθ που υποστηρίζουν το ίδιο πελατειακό συσχετισμό διαχείρισης της εξουσίας.
Η ουσία του προβλήματος του Διδυμότειχου είναι απλή.
Η πόλη εδώ και μία οκταετία είναι υπό κατοχή ομάδας συμφερόντων. Η λύση είναι σε πολιτικό επίπεδο. Απελευθέρωση από τα δεσμά, τώρα χωρίς όρους.
Το ζητούμενο πια ,δεν είναι να διαπιστώνουμε την κατάντια της πόλης μας. Το ζητούμενο είναι να την αλλάξουμε.
Η σημερινή δημοτική αρχή δεν είναι η λύση στα προβλήματα της πόλης αλλά η ίδια είναι δυστυχώς το πρόβλημα της πόλης μας.

Δεν «εξαγοράζουμε» προεκλογικά.
Δεν «λεηλατούμε» μετεκλογικά.
Παράγουμε έργο για τον Δήμο.

«Για το Διδυμότειχο των αξιών»

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ
ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

(Μια επίκαιρη, ανατρεπτική, θεατρική παραλλαγή του Αισώπειου μύθου, με μπούσουλα το βιβλίο της Άννας Παπασταύρου «Οι ωραιότεροι μύθοι του Αισώπου».)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Στους λόφους της Αγίας Πέτρας, του Καλέ, του Ζωντάν-Τεπέ, του Υψώματος, που περιζώνουν την εύφορη κοιλάδα του Ερυθροπόταμου, υπήρχαν πλούσια αγροκτήματα.
Κι επειδή η φύση ήταν απλόχερη για όλα τα ζούδια που ενδημούσαν εκεί, πλάκωσαν πολλά ποντίκια. Μιας και οι περισσότεροι κτηματίες ήταν ηλικιωμένοι, και ως εκ τούτου με πολλά «κινητικά» προβλήματα, τα ποντίκια περνούσαν ζωή και κότα. Ροκάνιζαν τα πάντα και χρόνια λυμαίνονταν τον τόπο.
Ποντίκια με χρυσαφένιο τρίχωμα φώλιαζαν μες στα σταροχώραφα, στα μποστάνια και στ’ αμπέλια. Σταχτοκίτρινα ποντίκια στα δάση της Τσίγγλας, της Αγίας Τριάδας, των Μεταξάδων και των Ψαθάδων. Άσπρα ποντικάκια μες στους αλευρόμυλους και στα γαλακτοκομεία. Ποντίκια στο κελάρι, ποντίκια στο παχνί, ποντίκια ως και μέσα στα σχολεία…
Ζούσαν σαν άρχοντες τα ποντίκια, ώσπου μια μέρα, ένα πρωί, ο Καλλικράτης, ένας καλός νοικοκύρης, βρήκε ακαθαρσίες ποντικών μες στο μέλι, τη στιγμή που πήγε ν’ αλείψει μια φέτα ψωμί. Εκεί ήταν που αγανάκτησε κι έσπευσε ν’ αγοράσει μια γάτα.
Η παρουσία της γάτας φάνταζε τώρα σαν τέρας στα μάτια των ποντικών. Με τις τρίχες ολόρθες στη ράχη της, την κάθε αυγή αρχινούσε τον αγώνα εξόντωσης των ποντικών, ως τη δύση του ήλιου και ενίοτε ακόμα και τη νύχτα.
Τα ποντίκια βρέθηκαν σε απόγνωση, απειλούνταν με αφανισμό. Κάτι έπρεπε να κάνουν με τη φριχτή γάτα. Η ιδέα ήρθε από έναν πονηρό, φαφλατά μα και κατ’ επίφαση δημοκράτη ποντικό. Να συγκαλέσουνε λέει συμβούλιο των ποντικών, με μοναδικό θέμα: « Πώς θα γλιτώσουμε απ’ τη γάτα»!
Για να παρακολουθήσουμε το συνέδριο…
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αγαπητά Ποντικάκια, ερίτιμες Ποντικίνες, αξιότιμοι Ποντικαραίοι! Σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μου και βρίσκεστε σήμερα εδώ, για να αναζητήσουμε από κοινού μια λύση, που θα μας απαλλάξει άπαξ και δια παντός απ’ το μεγάλο μας πρόβλημα που ενέσκηψε προσφάτως, τη Γάτα. Ας καταθέσουμε λοιπόν τις προτάσεις μας, προκειμένου να βρούμε τη λύση που θα μας βγάλει απ’ τ’ αδιέξοδο. Συμφωνείτε;
ΟΛΟΙ: Ναι!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ, η κυρία έχει το λόγο!
Α΄ ΠΟΝΤΙΚΙΝΑ: Δεν έχει αρχές, δεν έχει αξίες, δεν έχει ηθική, είναι άξεστη!
Β΄ ΠΟΝΤΙΚΙΝΑ: Κόβαμε και ράβαμε. Μια ζωή νεμόμαστε τα προνόμια της εξουσίας. Χρόνια τώρα μηχανορραφούμε. Έχουμε χτίσει ερείσματα, προέδρων, ταγών, θεσμών καθώς πρέπει και είθισται, επενδύοντας στα χαμηλά ένστικτα! Ε, ρε γλέντια! Δεν γκρεμίζονται έτσι οι κόποι μιας ζωής, είναι άδικο. Έχουμε κεκτημένα εμείς...
Γ΄ ΠΟΝΤΙΚΙΝΑ: Δεν παίζεται, δε φοβάται, δεν περιμένει. Όλα τα κάνει γρήγορα. Από αλλού την περιμένεις, αλλού σου βγαίνει. Μας χαλάει τη σούπα μας!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρίες μου, αντιλαμβάνομαι τον πόνο και την οργή σας, αλλά μην παρασυρθούμε στους συναισθηματισμούς και χάσουμε την ουσία της συζήτησης. Παρακαλώ να εστιαστούμε στις προτάσεις! Το πρόβλημα το ξέρουμε όλοι, η κατάσταση είναι όντως σοβαρή, δραματική θα έλεγα. Ας πάμε όμως στο δια ταύτα, ο κύριος έχει το λόγο!
Α΄ ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μάλλον πρέπει να τη χώσουμε μέσα σε μια βαθιά τρύπα την κακούργα!
Β΄ ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Συμφωνώ! Να τη ρίξουμε μέσα σ’ ένα βαθύ πηγάδι!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος στο βάθος!
Γ΄ ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είμαι της άποψης, να τη ρίξουμε στο ποτάμι. Τέλος…
Δ΄ ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Θάνατος ! Στην πυρά!
ΤΡΙΑ ΛΕΥΚΑ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙΑ: Κύριε Πρόεδρε, μας δίνετε το λόγο;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα φυσικά, αλίμονο! Ο λόγος στα συμπαθέστατα Τρία Λευκά Ποντικάκια!
Α΄ ΛΕΥΚΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ: Το πρόβλημα μ’ αυτή τη Γάτα, αλλά και με κάθε γάτα, είναι ότι δεν κάνει απολύτως κανένα θόρυβο, όταν μας πλησιάζει. Οι κουκουβάγιες σιγοτρίζουν τα φτερά τους. Τα φίδια σφυρίζουν με τις γλώσσες τους. Οι γάτες όμως είναι αθόρυβες. Δε βγάζουν κανέναν ήχο, ούτε έναν ψίθυρο. Έστω ένα ανεπαίσθητο θρόισμα.
Β΄ ΛΕΥΚΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ: Γι’ αυτό λοιπόν εμείς τα Τρία, προβληματιστήκαμε έντονα, σκεφτήκαμε και βρήκαμε τη λύση. Και η λύση είναι πολύ απλή. Αυτή εδώ. Μια κουδούνα!
Γ΄ ΛΕΥΚΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ: Προσέξτε. Ενώ η Γάτα θα κοιμάται, κάποιος από εμάς θα σκαρφαλώσει πάνω της και θα της δέσει την κουδούνα στο λαιμό. Όπως αντιλαμβάνεστε, σε κάθε της βήμα η κουδούνα θα χτυπάει. Έτσι όλοι θα την ακούμε, όταν επιχειρεί να μας πλησιάζει και θα προλαβαίνουμε να το σκάμε προτού μας χιμήξει.
ΟΛΟΙ: Ναι! Μπράβο! Ζήτω!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ ηρεμήστε, για να συνεχιστεί η διαδικασία. Υπάρχει άλλη πρόταση; Αφού δεν υπάρχει άλλη πρόταση να προχωρήσουμε στην ψηφοφορία!
ΟΛΟΙ: Να ψηφίσουμε! Να ψηφίσουμε!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μια στιγμή, στο βάθος βλέπω ένα μπαστούνι σηκωμένο! Έχετε το λόγο κύριε!
ΓΕΡΟ-ΠΟΝΤΙΚΟΣ: Κύριε Πρόεδρε! Πρέπει να πω, πως άκουσα με μεγάλη προσοχή όλες τις προτάσεις. Θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία. Φαντάζει υπέροχη η ιδέα. Πριν προχωρήσουμε όμως στην ψηφοφορία, θα πρότεινα, να οριστεί εκ των προτέρων, ποιος από εμάς θα δέσει την κουδούνα στο λαιμό της Γάτας …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλλον έχετε δίκαιο κύριε, σας ευχαριστώ για την παρέμβαση! Αγαπητοί σύ-νεδροι, ακούσατε την πρόταση του προλαλήσαντος, που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Ερώτηση: Ποιος απ’ όλους μας αναλαμβάνει την ευθύνη να κρεμάσει την κουδούνα στη Γάτα;
ΤΡΙΑ ΛΕΥΚΑ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙΑ: Όπως καταλαβαίνετε εμείς είμαστε πάρα πολύ μικρά για να σκαρφαλώσουμε στο λαιμό της γάτας!
ΠΟΝΤΙΚΑΡΑΙΟΙ: Εμείς κάνουμε πολύ σαματά όταν ζυγώνουμε μια γάτα που κοιμάται. Θα ξυπνήσει η γάτα προτού προλάβουμε να δέσουμε την κουδούνα στο λαιμό!
ΠΟΝΤΙΚΙΝΕΣ: Κι εμείς βρομοκοπάμε τυρί, θα μας μυριστεί στη στιγμή!
ΓΑΤΑ: ( Ξυπνάει αργά, νωχελικά, τεντώνεται , χασμουριέται, πλένεται, περπατάει αργά, σταθερά, επιθετικά, οσφραίνεται, ορμάει...)
ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ: Το μέλλον των Ποντικών φαντάζει δυσοίωνο, γιατί ήρθε η ώρα των μύθων και των ποιητών, της αλήθειας δηλαδή!

Ωδή τετάρτη
Εις Σάμον
«Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι,
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία …»

Α. Κάλβος

Νέστορας Κυρούδης