ΘΕΣΗ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ-ΣΥΝΘΕΣΗ

Μία είδηση είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από την μία είναι προϊόν και από την άλλη εργαλείο. Εξαρτάται από τον τρόπο που την διαχειρίζεσαι.
Αν την διαχειριστείς ως προϊόν καταναλώνεται αδηφάγα σε στιγμιαίο χρόνο και εκφυλίζεται εκτονώνοντας την δυναμική της.
Αν την διαχειριστείς ως χειρουργικό εργαλείο-νυστέρι "καθαρίζεις" αποστήματα.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα "Διδυμοτείχου Ανάβασις" παίζει το ρόλο του "νυστεριού" για την αναβάθμιση της πόλης μας.

"ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ "

Οι συσπειρωμένες "κοόρτεις" των ενεργών πολιτών του Διδυμοτείχου ξεκινούν από το 2007 έναν δυναμικό υπερασπιστικό και διεκδικητικό αγώνα προς όλες τις κατευθύνσεις,για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων της πόλης μας. Ευελπιστούμε στην σιωπηρή υποστήριξη όλων των κατοίκων για την πολιτιστική αναβάθμιση και οικονομική ανέλιξη της περιοχής μας.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006

"ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2006 ΣΤΟ ΔΙΔ/ΧΟ"











Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
.
(Εγχειρίδιο της κατευθυνόμενης σταυροδοσίας).
(για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι
)
1ο Μέρος

Σιναπίδης Στέφανος
(ένας αγανακτισμένος ψηφοφόρος
από την εκλογική διαδικασία)

Οι Δημοτικές εκλογές στο Διδυμότειχο τελείωσαν από την πρώτη Κυριακή, με την γνωστή σε όλους, σειρά των συνδυασμών και την αντίστοιχη εκλογή των δημοτικών συμβούλων.
Όπως θα περίμενε κανείς σύμφωνα με την αρχή της ισοδυναμίας των ψήφων, το υπάρχον Δημοτικό Συμβούλιο-«Τοπική Βουλή», ως έκφραση της τοπικής κυβέρνησης-εξουσίας του Δήμου, θα έπρεπε να είναι αντιπροσωπευτικό των κοινωνικών ομάδων του Διδ/χου και των χωριών του. Αυτό φυσικά ισχύει σε μία στοιχειωδώς ευνομούμενη κοινωνία, όπου η επιλογή των άξιων και ικανών για ορθή διαχείριση των κοινών, γίνεται με κριτήρια ορθολογικά και σε κάποιο αποδεκτό βαθμό, εξυπηρέτησης ατομικών συμφερόντων.
Στην περιοχή του Διδ/χου όμως μετά τις εκλογές, υποβόσκει μία καθολική υφέρπουσα αγανάκτηση και δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας των πολιτών, για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η εκλογική διαδικασία, και που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο τα ποσοστά των συνδυασμών αλλά κυρίως την σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου.
Μιλάμε για το απαράδεκτο γεγονός των μετακινούμενων (εν είδει «καραβανιών» της ερήμου) εκλογέων, που αποτελούνται κυρίως από πένητες, αγράμματους μουσουλμάνους, οι οποίοι προσήλθαν να ανταλλάξουν την ψήφο τους αντί ενός σεβαστού χρηματικού; ποσού. Η βιομηχανία αυτή εκλογικής εξαγοράς συνειδήσεων ανθεί από καιρό στην περιοχή μας και επαναλαμβάνεται κάθε τετραετία.
Υπάρχει φυσικά και σε άλλες Πόλεις, Νομαρχίες, παρατηρείται ακόμα και στις εθνικές εκλογές ,αλλά στον Δήμο Διδ/χου που μας αφορά, γίνεται από15ετίας, σε τέτοιο βαθμό και έκταση που καθορίζει πλήρως την σύνθεση της δημαρχιακής διακυβέρνησης και την κατανομή των αξιωμάτων στους πρωτεύσαντες δημοτικούς συμβούλους.
Τα παρακάτω που θα αναφέρω δεν στηρίζονται βέβαια σε απόλυτα τεκμηριωμένα στοιχεία αλλά είναι η γενική αίσθηση που απεκόμισαν πολλοί απλοί ψηφοφόροι.
Είναι φανερό μυστικό πια, πως οι εκλογές στο Διδυμότειχο, (όπως και σε πολλές άλλες πόλεις), «αγοράζονται» από τους εμπλεκόμενους. Οι εντολοδόχοι και έμπιστοι των υποψηφίων αρχηγών ακολουθώντας την παγιωθείσα τακτική και το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», προσεταιρίζονται τους τοπικούς ομαδάρχες των χωριών-δημοτικών διαμερισμάτων, και τους αντίστοιχους αφέντες της τοπικής μουσουλμανικής κοινότητας και της μειονότητας των ετεροδημοτών, και διαπραγματεύονται σε στυλ «ανατολίτικου παζαριού» την χρηματική αξία κάθε ψηφοφόρου.
Αφού συμφωνηθεί το αντίτιμο πρέπει να διασφαλιστεί και ο τρόπος που θα καταστήσει φερέγγυο τον ψηφοφόρο- αποδέκτη των χρημάτων. Επειδή φυσικά δεν υπάρχει εκατέρωθεν εμπιστοσύνη, έχει εφευρεθεί ένας τρόπος διαδικασίας ψηφοφορίας που να εξασφαλίζει και τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο για την σταυροδοσία του, αλλά και τον πένητα- φουκαρά ψηφοφόρο για την επαρκή πληρωμή του.
Η παρακάτω διαδικασία είναι όμως παράνομη, σύμφωνα με την εκλογική νομοθεσία γιατί παραβιάζει την ισοδυναμία και το απόρρητο της ψηφοφορίας. Αναφέρομαι στην ομαδική κατακράτηση ταυτοτήτων των μουσουλμάνων από επιτήδειους και στον οικειοθελή εξαναγκασμό τους να προσέρχονται εν είδει κοπαδιού στα εκλογικά τμήματα και να ψηφίζουν λαμβάνοντας στην είσοδο και έξοδό τους το συμφωνηθέν «μπαξίσι».
Η διαδικασία της ετεροπροσδιορισμένης, κατευθυνόμενης σταυροδοσίας γίνεται με τον εξής αλάνθαστο τρόπο. Οι δυστυχισμένοι αγράμματοι μουσουλμάνοι (και όχι μόνο) συμπολίτες μας, αφού έρθουν με λεωφορεία από κάθε άκρη της Ελλάδας, σταθμεύουν αρχικά, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες στην πόλη μας, την Παρασκευή και το Σάββατο προ των εκλογών, στην συνέχεια περιφρουρούνται για δύο βράδια, για να μην πλαγιοκοπηθούν από τους αντιπάλους, και μετά, την Κυριακή των εκλογών, με τα λεωφορεία ή τα ελεγχόμενο ΙΧ, προσέρχονται στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίσουν, αφού πρώτα έχουν υποστεί τον εξευτελισμό του γδυσίματος (κυριολεκτικό «ξεβράκωμα»), για να αποδειχθεί ότι δεν κουβαλούν κανένα άλλο ψηφοδέλτιο, παρά μόνο το «σημαδεμένο».
Ο πρώτος κάθε ομάδας ρίχνει στην κάλπη τον φάκελο με το μαρκαρισμένο ψηφοδέλτιο που του έδωσε έξω από το εκλογικό τμήμα ο «συνοδός-προστάτης-μουτζαχεντίν» του, και όχι τον επίσημο φάκελο του δικαστικού αντιπροσώπου, και επιστρέφει έξω, με τον άδειο φάκελο του δικαστικού αντιπροσώπου, για να τον παραλάβει ο «συνοδός-προστάτης» να βάλει μέσα το επιθυμητό ψηφοδέλτιο και να το παραδώσει στον επόμενο ψηφοφόρο, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να φέρει οπωσδήποτε τον επόμενο άδειο, επίσημο φάκελο του δικαστικού αντιπροσώπου κ.ο.κ. Έτσι σε μορφή αλυσίδας συνεχίζεται η διαδικασία και παρατηρείται το συνηθισμένο φαινόμενο να σταυροδοτούνται ίδιοι υποψήφιοι σε ορισμένα εκλογικά τμήματα.
Η παραπάνω συναλλαγή που έλαβε χώρα σε μεγάλη κλίμακα, σε συνδυασμό και με τον στόλο των 30 λεωφορείων (1400 «κουκιά»)που κατέπλευσε και βούλιαξε το Διδ/χο από την λαοθάλασσα του Μπρονξ και του Χάρλεμ (συνοικίες «έγχρωμων» της Νέας Υόρκης, αλλά και του Διδ/χου), καθόρισε όχι τόσο την εκλογή του επικεφαλής συνδυασμού(η διαφορά όπως φάνηκε, ήταν μη ανατρεπόμενη) αλλά κυρίως νόθευσε την λαϊκή βούληση στην εκλογή και στα ποσοστά των δημοτικών συμβούλων.
Έτσι είναι κοινή πεποίθηση στους άδολους εκλογείς, στην πλειοψηφία των υγιών δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού του Διδ/χου, ότι η σημερινή σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις και την συμπάθεια της λαϊκής πλειοψηφίας, αλλά είναι αποτέλεσμα παράτυπων συναλλαγών, προεκλογικών αντιπαροχών, «ρουσφετιών», χρηματισμού, εξαγοράς συνειδήσεων, που όλοι ενώ τις κατακρίνουμε δημόσια και αόριστα, εθελοτυφλούμε όταν τις υφιστάμεθα στην πόλη μας, ως αναγκαίο κακό.
Όλα τα παραπάνω δυστυχώς δεν μπορούν να αποδειχθούν επαρκώς, ούτε είναι αυτοσκοπός η ποινικοποίηση της τοπικής πολιτικής σκηνής. Πρέπει όμως να εκπέμψουμε μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί αυτό, ποτέ άλλοτε σε τέτοια κλίμακα, αλλοιώνοντας την λαϊκή βούληση.
Όσοι επιχειρήσουν να το επαναλάβουν την επόμενη 4ετία, παρακρατώντας παράνομα ταυτότητες, θα «στοχοποιηθούν» ως παραβάτες της βασικής αρχής της μυστικότητας και της ισοδυναμίας της ψηφοφορίας, και θα αντιμετωπίσουν την Δικαιοσύνη και τον Εισαγγελέα.



Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
.
(Κωδικοποίηση του λαϊκού αισθήματος και των προσδοκιών της πόλης, μετά την κάλπη)

2ο Μέρος
Σιναπίδης Στέφανος
(ένας απλός ψηφοφόρος
)

Ο Δήμαρχος της πόλης, αν θέλει να μην μείνει στην τοπική ιστορία ως ο Δήμαρχος της αδράνειας με υπέροχες μακέτες και ανυπαρξία έργων και δράσεων, ή ως Δήμαρχος μιας πόλης-τέρατος όπου κυριαρχεί η φιλοσοφία, «όλα επιτρέπονται αρκεί να μην σε πιάσουν»,ή ως Δήμαρχος μιας πόλης-επιχείρησης «τσιφλίκι» των ολίγων, ή ως Δήμαρχος μιας πόλης «φιλιπιννέζα»-«γιουσουφάκι» των συμφερόντων των «κολλητών» και των τοπικών «κοτζαμπάσηδων», ή ως Δήμαρχος-επικεφαλής μίας ολιγαρχίας κρατικοδίαιτων (από τα δημοτικά κονδύλια) νεόπλουτων που διευρύνουν συνεχώς τα προνόμιά τους και μεγαλώνουν την απόστασή τους σε βάρος των άλλων τμημάτων του πληθυσμού της πόλης μας, και αν θέλει να έχει την συμπαράσταση των δημοτών στην υλοποίηση των παραπέρα φιλοδοξιών του, να επιλέξει τους συνεργάτες του, όχι με βάση το κριτήριο σταυροδοσίας (όπως κατά κόρον έγινε την προηγούμενη τετραετία), αλλά με γνώμονα την αποδοτικότητα τους, τις γνώσεις τους και τη αποδοχή τους από τους πολίτες, όπως καταγράφεται στην συνείδηση των κατοίκων και όχι ως αποτέλεσμα της κάλπης.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέχθηκαν, όπως και αυτοί που θα καταλάβουν δημόσια αξιώματα, από εδώ και πέρα, να μην επαναπαυτούν στις «διάτρητες» δάφνες τους, αλλά να γνωρίζουν ότι θα κρίνονται και θα επικρίνονται καθημερινά από τους δημότες, για τα έργα τους, για την χρηστή διαχείριση των κοινών και για την διασφάλιση καλής ποιότητας παροχής υπηρεσιών προς όλους ανεξαιρέτως τους δημότες.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι που δεν εκλέχθηκαν και ιδίως της πλειοψηφούσας παράταξης (γιατί πιθανόν απαξίωσαν να μπούνε στο παιχνίδι της χρηματικής παροχολογίας και των εκλογομαγειρεμάτων της κατευθυνόμενης σταυροδοσίας), να μην απογοητευτούν και να μην παραδώσουν αμαχητί τα οράματα τους για τον τόπο, αλλά να διεκδικήσουν σαν μία κοινή γροθιά, το μερίδιο τους στην άσκηση της εξουσίας, και να αποφύγουν τον διαφαινόμενο, προγραμματισμένο παραγκωνισμό τους, από τους αιώνιους επιβήτορες της τοπικής εξουσίας, τους ισόβιους επαγγελματίες πολιτικούς και εξουσιολάγνους, «τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» με πνευματικό επίπεδο «δάπεδο»,μειωμένη δημιουργική φαντασία, παντελή χρόνια απουσία «πνευματικής στύσεως», ποτισμένη με αχαλίνωτη αλαζονεία και παραγωγή μηδενικού έργου βιτρίνας, που πορεύονται χωρίς όραμα, διακατέχονται από αναποτελεσματικότητα στην άσκηση της στοιχειώδους διοίκησης, και στοχεύουν μόνο, στην με κάθε τρόπο, μέσο, συμμαχία (ανίερη και ιδιοτελή) ανακατάληψη της καλά αμειβόμενης (ευθέως και πλαγίως) θέσης τους, και στην ρουσφετολογική τακτοποίηση των πολιτικών «κολλητών» τους, θέτοντας την αξιοκρατία στο περιθώριο.
Αν ο Δήμαρχος κρατήσει στον «αφρό» και σε πρώτο πλάνο εκπροσώπησής του, πρόσωπα που όταν τα βλέπει ο κόσμος του Διδ/χου του προκαλούν «αλλεργία» για την ανεπάρκεια γνώσεων, λεκτικής έκφρασης και έργων, και αν συνεχίσει να εκφράζεται από τους «σημαδεμένους» του τοπικού καθεστωτισμού, της αλαζονείας και της διαπλοκής, και αν υποκύψει στους συνεργάτες του (του είδους «Homo tsampoukalis»), που θα απαιτήσουν την πλήρη διαχείριση των δημοτικών κονδυλίων «εν λευκώ», υποστηρίζοντας πρώτα και πάνω από όλα το προσωπικό τους όφελος και το συμφέρον των «κολλητών» τους (τακτική που ακολούθησαν όλες οι δημοτικές αρχές την τελευταία 15ετία),ενάντια στο συμφέρον της πόλης, στηριζόμενοι στο δόγμα των εκλογών, «Εμείς σου δώσαμε το δαχτυλίδι, Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε οι Ηρακλείς του Στέμματός σου»,αν λοιπόν υποκύψει σε αυτόν τον διαφαινόμενο εκβιασμό και πορευτεί με ανάλογο τρόπο άσκησης της εξουσία του, αυτό μπορεί να αποδειχθεί η «Αχίλλειος πτέρνα» του και το πολιτικό «Βατερλώ» του, για ενδεχόμενες πολιτικές φιλοδοξίες του, από τον κόσμο του Διδ/χου.
Αν επικρατήσει στον στενό πυρήνα του Δημάρχου η αλαζονική λογική ότι το εκλογικό σώμα όχι μόνο δεν μας γύρισε την πλάτη, αλλά αντίθετα μας επικρότησε και επιδοκίμασε αναφανδόν το «έργο» μας, δίνοντάς μας «λευκή επιταγή» για την επόμενη 4ετία, και επαναπαυτούν σε αυτή την λογική, θα απογοητευτούν οικτρά από τον κόσμο του 52% του Διδ/χου.
Πρέπει να γίνει συνείδηση στον Δήμαρχο, πως δεν μπορείς να φτιάξεις «νέο φαγητό» με «παλιά υλικά», και αν το κάνεις, τις επόμενες μέρες θα «ξερνάνε» από αηδία όλοι οι κάτοικοι της πόλης και των χωριών μας.
Η πόλη δεν θα πάει μπροστά με μακέτες, λεκτικά εφευρήματα, τρυκ, αεριτζίδικα έργα (εν είδει κολονάκια στον πεζόδρομο), έργα με εσωστρέφεια που ανακυκλώνουν το δημόσιο χρήμα στους «κολλητούς» και στους παρατρεχάμενους, αλλά με έργα απτά, με έργα υποδομών, έργα πνοής και προοπτικής, έργα παραγωγικά (π.χ. τουριστική βιομηχανία) και με την εύρυθμη λειτουργία των Υπηρεσιών του Δήμου, εν είδει εργοστασίου.
Αν γινόταν κατά γράμμα τα έργα αξίας 1.500.000 Ευρώ της τελευταίας 4ετίας, όπως φαίνεται από τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου (που δημοσιεύτηκαν προεκλογικά από την αντίπαλη παράταξη) και ανατέθηκαν σε 6 πρόσωπα (έστω και ως απλή διαμεσολάβηση προς άλλους μικρότερους ιδιώτες, όπως υποστηρίχθηκε ), θα έπρεπε σήμερα ο Δήμος Διδυμοτείχου να είναι το «Ελ Ντοράντο» του Έβρου.
Βέβαια από την άλλη, αν γινόταν κατά την προηγούμενη 12ετία και τα έργα της προηγούμενης δημαρχιακής αρχής με όλες τις προδιαγραφές που είχαν σχεδιαστεί, (αλλά, δεν είχε το θάρρος κανένας από τους σημερινούς, για λόγους αφέλειας ή συνενοχής, να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία του προϋπολογισμού , των αναδόχων, των κατασκευαστών, των δαπανών και τις αποφάσεις των αντίστοιχων Δημοτικών Συμβουλίων, προηγούμενων 4ετιών) θα έπρεπε το Διδ/χο αντίστοιχα να είναι ο «Παράδεισος» της Θράκης.
Δυστυχώς τα τελευταία 16 χρόνια δεν έγινε το Διδυμότειχο κανένα από τα παραπάνω, ούτε «Ελ Ντοράντο» από τον νυν Δήμαρχο, ούτε «Παράδεισος» από τον πρώην Δήμαρχο.
Αν δεν αποφασίσει αυτή την φορά ο Δήμαρχος να σπάσει «αυγά», και να βάλει σε νέες ράγες την πόλη, δίνοντας ένα άδολο όραμα στην πόλη, θα έρθει η ώρα που δυστυχώς «θα τρώμε αναμεταξύ μας τις σάρκες μας».
Εν κατακλείδι, είναι κοινή διαπίστωση σε όλους μας ότι εδώ και μία 20ετία, ο «ασθενής» Δήμος Διδυμοτείχου, έρμαιο του «κατεστημένου των μηχανισμών», από την μια αργοπεθαίνει από σήψη, και από την άλλη εδώ και 15 χρόνια, κάποιοι καταναλώνουν τις σωτήριες «αντιβιοτικές ενέσεις»-χρηματικά κονδύλια, για λογαριασμό τους, αφαιρώντας από εμάς κάθε ελπίδα ανάρρωσης, και μας ξεγελούν μοιράζοντάς μας «ασπιρίνες», έχοντας μετατρέψει το Διδυμότειχο σε «Σπιναλόγκα».
Στην πολιτική όμως, όπως και στην ζωή για να γίνεις καλά πρέπει πρώτα να παραδεχθείς ότι είσαι άρρωστος και ύστερα να επιλέξεις την κατάλληλη θεραπεία.
Να διεκδικήσουμε λοιπόν ως πολίτες του Διδ/χου την θεραπεία μας, ανεξάρτητα από κόμματα, με μοναδικό κριτήριο το συλλογικό συμφέρον της πόλης μας, γεγονός που θα οδηγήσει μακροχρόνια και σε ικανοποίηση του ατομικού μας συμφέροντος.
Να δείξουμε με την δράση μας, πως η σημερινή γενιά των σαραντάρηδων πολιτών της Επαρχίας Διδ/χου που επένδυσε οικονομικά και συναισθηματικά στον τόπο μας, ότι θα συντρίψει τους πολιτικούς «νεκροθάφτες» της πόλης μας, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, την τελευταία 15ετία, και όλους τους ντόπιους προσκυνημένους, κιοτήδες, οσφυοκάμπτες και «Εφιάλτες» που κατά καιρούς ξεπούλησαν το Διδ/χο και το άφησαν «μετεξεταστέο» στο τραίνο της ανάπτυξης, μπροστά στα προσωπικά τους συμφέροντα, για μια «χούφτα δολάρια».
Η ανοχή των κατοίκων του Διδ/χου στην πραγματοποίηση έργων είναι μηδενική και η ανυπομονησία ειδικά των νέων, αχαλιναγώγητη. Οι ενεργείς τοπικές δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού που εκφράζονται από τους συλλόγους και τους φορείς, είναι έτοιμες να συνεργαστούν με την δημοτική αρχή, προασπίζοντας το συλλογικό συμφέρον της πόλης και των χωριών, παλεύοντας ενάντια στους θιασώτες του τοπικού πολιτικού «μακιαβελισμού» και των ταπεινών ατομικών συμφερόντων τους.
Η «Μεγάλη Πορεία» προς τα χειμερινά ανάκτορα, για την απελευθέρωση της «Βαστίλης» όπου διαβιούν βαρωνίσκοι, μαρκησίες, Λουδοβίκοι ( με φιλοσοφία, «μετά από εμάς ας έρθει το τέλος του κόσμου») και Μαρίες Αντουανέτες (με φιλοσοφία, «όσοι δεν έχουν ψωμί ας φάνε παντεσπάνι») πρέπει να ξεκινήσει από τώρα, από τους απλούς πολίτες από τα χαρακώματα, παράλληλα με την υγιή (θεσμική και εξωθεσμική) αντιπολίτευση.
Η παραπάνω σκληρή παρουσίαση θέσεων και διαπιστώσεων, δεν αποσκοπεί στην «εξόντωση» κάποιων προσώπων(άλλωστε, είμαστε πολλοί λίγοι στο Διδυμότειχο για να αναλωνόμαστε σε «εμφυλίους»), αλλά κατά βάθος στοχεύει στην παρακίνησή των τοπικών αρμοδίων, για να δουλέψουν σκληρά και να διεκδικήσουν και από τους κεντρικούς μηχανισμούς, (σε συνεργασία και με την συμπαράσταση των τοπικών Φορέων, Οργανώσεων και Συλλόγων) την αναβάθμιση της ακριτικής περιοχής μας, έτσι ώστε να αποφύγουμε την επαπειλούμενη απερήμωση του Διδυμοτείχου.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΣΕΧΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ