ΘΕΣΗ-ΑΝΤΙΘΕΣΗ-ΣΥΝΘΕΣΗ

Μία είδηση είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Από την μία είναι προϊόν και από την άλλη εργαλείο. Εξαρτάται από τον τρόπο που την διαχειρίζεσαι.
Αν την διαχειριστείς ως προϊόν καταναλώνεται αδηφάγα σε στιγμιαίο χρόνο και εκφυλίζεται εκτονώνοντας την δυναμική της.
Αν την διαχειριστείς ως χειρουργικό εργαλείο-νυστέρι "καθαρίζεις" αποστήματα.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα "Διδυμοτείχου Ανάβασις" παίζει το ρόλο του "νυστεριού" για την αναβάθμιση της πόλης μας.

"ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ "

Οι συσπειρωμένες "κοόρτεις" των ενεργών πολιτών του Διδυμοτείχου ξεκινούν από το 2007 έναν δυναμικό υπερασπιστικό και διεκδικητικό αγώνα προς όλες τις κατευθύνσεις,για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων της πόλης μας. Ευελπιστούμε στην σιωπηρή υποστήριξη όλων των κατοίκων για την πολιτιστική αναβάθμιση και οικονομική ανέλιξη της περιοχής μας.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007

ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ=Η "ΚΕΝΩΣΗ" ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ




ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ:
Η «ΚΕΝΩΣΗ» ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ
.

(Διαπιστώσεις και απολογισμός του 2006, από τον Συντονιστικό Φορέα Συλλόγων και Πολιτών για την Αναβάθμιση του Διδυμοτείχου.)


Tραγικός ήταν ο απολογισμός και της χρονιάς του 2006 για τους κατοίκους του Διδυμοτείχου. Την τελευταία 15ετία βιώνουμε ως πόλη και πολίτες («ισότιμοι» υποτίθεται των άλλων κατοίκων του Νομού Έβρου) την φοβερή οικονομική δυσπραγία και υποβάθμιση των εισοδημάτων μας και της ζωής μας.
Καταντήσαμε, με συλλογική ευθύνη δική μας και των ασκούντων την τοπική και κεντρική εξουσία, ο «απόπατος» και ο «πτωχός συγγενής» του Νομού Έβρου. Ακούγεται σαν ανέκδοτο(black χιούμορ) αλλά ακόμα και τα κινέζικα μαγαζιά δεν άντεξαν την πενία των κατοίκων και το οικονομικό νεκροταφείο-πόλη του Διδ/χου και αποσύρονται.
Φοβερές είναι οι ευθύνες, των απλών πολιτών που δέχονται τα τεκταινόμενα ως απολύτως φυσικά φαινόμενα και δεν αντιδρούν, αλλά πολύ περισσότερες είναι οι ευθύνες των τοπικών εκπροσώπων της κεντρικής και τοπικής άσκησης της εξουσίας (επαρχιακή, δημαρχιακή, νομαρχιακή, κυβερνητική αρχή), που δεν απαίτησαν και δεν προώθησαν μέχρι τώρα, κανένα έργο αναπτυξιακό και καμία υποδομή για το Διδ/χο, ικανά για να επιβιβάσουν την πόλη μας στην «λοκομοτίβα» της ανάπτυξης.
Ποιος οραματιστής Περιφερειάρχης, Νομάρχης, Έπαρχος, Δήμαρχος Βουλευτής έκανε το παραμικρό για να αξιοποιήσει π.χ. το τουριστικό προϊόν του Διδ/χου με άξονα την πολυπολιτισμικότητα του Βυζαντινού Κάστρου, της Ρωμαϊκής Πλωτινούπολης και του Οθωμανικού Τεμένους;
Ποιος από τους παραπάνω προσπάθησε ποτέ, να εντάξει, το μείζον, δηλ. την ανεκμετάλλευτη τουριστική «βαριά βιομηχανία» του Νομού Έβρου, το Διδυμότειχο, στις επιλέξιμες δαπάνες ευρωπαϊκών προγραμμάτων και στο 4ο Κοινοτικό πλαίσιο στήριξης; Δυστυχώς Κανείς.
(Σε αντιδιαστολή, το έλασσον, δηλ.ο τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας αναδείχθηκε σε «αιχμή του τουριστικού προϊόντος» του Νομού Έβρου, με μεγάλη προβολή και ένταξη στα ευρωπαϊκά προγράμματα).
Ασχολήθηκαν δυστυχώς, οι ιθύνοντες με την εκμετάλλευση του «δένδρου» και ξέχασαν αναξιοποίητο το «δάσος». Δηλαδή, σε αντιστοιχία με την πόλη της Αθήνας θα λέγαμε ότι οι κατέχοντες την εξουσία του τόπου μας, ασχολήθηκαν να προβάλλουν π.χ. τα παντελώς άγνωστα ρωμαϊκά λουτρά της Πλάκας και ξέχασαν τον πασίγνωστο διεθνώς Παρθενώνα.
Oλοι οι αρμόδιοι, παντελώς απόντες και το 2006,από την συστράτευση για την αναβάθμιση του Διδ/χου, αλλά περισσότερο εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι της Επαρχίας Διδ/χου, οι οποίοι μετά από δεκαπέντε χρόνια «κοινωνικής αφασίας» και ανεπαρκούς διεκδικητικού λόγου προς τους ασκούντες εξουσία, καταντήσαμε να θεωρούμε σαν φυσικό φαινόμενο, την συστηματική υποβάθμιση της πόλης μας και του πορτοφολιού μας που μεθοδικώς και εντέχνως απεργάζονται κάποιοι.

Yπάρχουν δυστυχώς, πράγματα που έρχονται από το παρελθόν και έχουν τόσο ισχυρά παγιωθεί στο υποσυνείδητο των συμπολιτών μας, ώστε εκλαμβάνονται από όλους εμάς, ως απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα, ενώ στην πραγματικότητα είναι βαθύτατα προβληματικά. Έχει δημιουργηθεί έτσι στα μυαλά των πολιτών του Διδυμοτείχου μας, με την βοήθεια και κάποιων ιδιοτελών επιτήδειων, ένα είδος συνειδησιακού ψυχικού εθισμού, ένα είδος τοπικής συλλογικής «νιρβάνας» της πόλης μας , που αποκλείει και ευνουχίζει κάθε ενεργητική παρέμβαση.
Επιτέλους δεν πρέπει ως πόλη και για το 2007 να συνεχίσουμε να είμαστε για μία ακόμη χαμένη χρονιά, στην μέση του «βάλτου» και να προσπαθούμε να μπαρκάρουμε για την «θάλασσα» της ευημερίας με «σπασμένα κουπιά», ανεπαρκείς «καπετάνιους», «κουφούς μούτσους» και «τυφλούς λοστρόμους».

Δεν υπάρχουν σχόλια: